گزارشی با اشک: ملیکا، دختری که عاشق ایران بود
تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۶۵۳۹۶
به گزارش ''ورزش سه''، استفاده از فعل‌های ماضی برای نوشتن درمورد ملیکا محمدی تلخ و ناباورانه است. اینکه بخواهیم باور کنیم ستاره ۲۳ ساله فوتبال زنان کشورمان، همان که به صخره لیگ زنان شهرت دار،؛ حالا نفس نمی‌کشد، در باور نمی‌گنجد. همان که در آغاز لیگ امسال، کمتر از دو ماه قبل، با خنده و طعنه برای رقبا کری می‌خواند و جام قهرمانی را برای خودش و تیمش می‌دانست حالا در میان ما نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ملیکا محمدی، ستاره ۲۳ ساله خاتون، متولد آمریکا بود و به دلیل عشق بسیار زیاد به وطن و فوتبال، در ۱۵ سالگی تصمیم گرفت بدون خانواده به ایران بازگردد. ملیکا سرزمین مگان راپینو و الکس مورگان را ترک کرد و در سودای پوشیدن پیراهن تیم ملی زنان به ایران آمد تا به یکی از بهترین ستاره‌های این تیم تبدیل شود. او بدون لهجه فارسی صحبت می‌کرد و کمتر کسی می‌دانست که ملیکا اصلا متولد ایران نیست. ملیکا خودش را زاده روستاهای شیراز معرفی می‌کرد و حتی در ویکی‌پدیا هم زادگاه او شیراز عنوان شده بود.
او سه نام داشت؛ ملیکا در شناسنامه، ملیک در اینستاگرام و فضای مجازی و یو اس در اردوهای خاتون و تیم ملی، چرا یو اس؟ چون سال گذشته وقتی خاتون دو ملیکا در اردوی خود داشت، بازیکنان این تیم توافق کردند که ملیکا محمدی که متولد آمریکاست را یو اس خطاب کنند.
چقدر دردناک است که جوانی این‌چنین عاشق وطن، در روزگاری که بسیاری با وطن وداع می‌کنند، آمریکا را به مقصد ایران ترک می‌کند و سپس در جاده‌ای ناامن و تاریک، در خودروی تیبا که استاندارد لازم را ندارد و راننده‌اش هم خواب‌آلود است، به استقبال مرگ می‌رود.
خواهر ملیکا در وصف او کلیدواژه‌های جالبی را به کار می‌برد، قوی، جسور، امیدوار. این سه کلمه در جملات آیدا مدام تکرار می‌شود؛ می‌گوید ملیکا در لحظه به لحظه زندگی‌اش واقعا زندگی کرد، مسیر خودش را رفت و در همین عمر کوتاهش حسرت هیچ چیز را نخورد، بدون اعتنا به حرف دیگران، فقط رو به جلو حرکت می‌کرد.
حالا اما باید باور کنیم، باید باور کنیم همان بازیکنی که ۲ ماه قبل جلوی رختکن استرالیا درخواست لباس بازیکنان این تیم را می‌کرد و از گرفتن لباس سم کر خوشحال بود، دیگر میان ما نیست. باید بپذیریم که آن‌همه امید برای بالا بردن جام لیگ شانزدهم، به خاک سپرده خواهد شد. باید بدانیم که فوتبال زنان ایران دیگر صخره ندارد و بمب نقل و انتقالاتی تابستانی لیگ شانزدهم، حالا نه اصفهان را بلکه دنیای فانی را وداع کرده است. حالا در کمال ناباوری، درحالی که ملیکا چشمانش را به این جهان فرو بسته است، باید از خبر هوشیاری زهرا و بهناز خوشحال باشیم. این فاجعه می‌توانست بسیار تلخ‌تر از چیزی که الان لمسش می‌کنیم باشد.
زهرا و بهناز، شما در طول عمر کمتر از ۳۰ سال خود، برای رسیدن به اوج قله فوتبال زنان ایران هر روز جنگیده‌اید، از شما انتظار پا پس نکشیدن داریم، انتظار تحقق رویای ملیکا، بالا بردن جام شانزدهم. ملیکا، عشق تو به این خاک را هرگز فراموش نمی‌کنیم، عشق تو به فوتبال، به پیراهن تیم ملی، تا ابد در یاد همه عاشقان فوتبال ماندگار خواهد بود. روحت شاد دختر ایران...
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: ملیکا محمدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۶۵۳۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیهان: دیدید ورود زنان به ورزشگاه‌ها غلط بود؟
روزنامه کیهان نوشت: در جریان بازی دو تیم سپاهان و پرسپولیس که همچون بازی‌های چند وقت اخیر با حضور تماشاگران خانم برگزار شد، صحنه‌هایی در روی سکوها خلق شد که از شدت وقاحت قابل طرح نیست.
اما آنچه می‌توان با عرض تأسف بدان اشاره کرد؛ فحاشی و توهین‌های بسیار زشت و غیر اخلاقی تعداد زیادی از تماشاگران منتسب به یک تیم علیه زنان تماشاگر منتسب به تیم مقابل بود. به کارگیری چنین الفاظی خطاب به بانوان حاضر در ورزشگاه در حالی بود که این صحنه‌ها و الفاظ فرسنگ‌ها با روح حاکم بر اصل ورزش فاصله دارد. البته از سوی دیگر شاهد برخی صحنه‌های واکنشی زشت و زننده از سوی تعداد معدودی از زنان هم بودیم.
در کنار این؛ انتشار ویدئویی از صحبت‌های زشت و زننده یک به اصطلاح لیدر تیم علیه زنان و دختران حاضر در ورزشگاه واکنش‌های گسترده اعتراضی مردمی را در پی داشت.
حال سؤال اینجاست؛ آیا فحاشی و توهین در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات فوتبال در کشورمان یک اتفاق بدون سابقه و حادثه‌ای غیر قابل پیش‌بینی است و یا اینکه با توجه به شرایط ناخوشایند جو استادیوم‌های ورزشی فوتبال در کشورمان در سال‌های گذشته و انواع و اقسام درگیری‌ها، توهین‌ها، سنگ‌پرانی‌ها و... می‌توان آن را اتفاقی قابل انتظار در ادامه حوادث تلخ گذشته دانست؟
کسانی که اندکی با جو ورزشگاه‌های به خصوص فوتبال در کشورمان آشنا باشند یا اخبار و حواشی فوتبالمان را دنبال کنند گواهی بر این ادعا خواهند بود که در سال‌های گذشته و هفته به هفته شاهد حواشی تلخ و دلسردکننده و پررنگ‌تر از متن در خلال بازی‌های لیگ بوده و هستیم. با احترام به طیف هواداران ریشه‌دار و فوتبالی و اخلاق مدار باید گفت تقریباً ورزشگاهی در بین ورزشگاه‌های برگزاری مسابقات فوتبال کشورمان نیست که به نوعی در آن شاهد حاشیه‌های آزاردهنده و درگیری لفظی یا فیزیکی و توهین به تماشاگران مقابل یا بازیکنان و مربیان حریف و داور و... نباشیم. اهل فن حتماً اذعان می‌کنند که به دلیل جو ناخوشایندی که بیان شد، سال‌هاست بسیاری از هواداران قدیمی و خانواده‌ها نه خود در ورزشگاه حاضر می‌شوند و نه اجازه حضور به فرزندانشان می‌دهند.
در این شرایط به طرز عجیبی به یک باره در یکی دو سال اخیر در ادامه برخی تلاش‌های جسته و گریخته قبلی، مسئله حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال مطرح شد و شاهد بودیم از سوی برخی رسانه‌های داخلی و خارجی، چهره‌های سیاسی و فعالان حوزه زنان، سلبریتی‌ها و... به آن دامن زده می‌شد. عجیب آنکه مسئله حضور زنان در استادیوم که شاید جزو ۲۰ مطالبه اصلی زنان و دختران کشورمان نیز نبود تبدیل شد به یک مطالبه مثلاً سراسری و الزام آور! برخی فشار‌های فدراسیون جهانی را بهانه کردند و برخی برای تحقق این مطالبه بر شیپور برابری زنان و مردان دمیدند. به نوعی شاهد یک مسئله‌سازی هدفمند بودیم که مثل همیشه برخی از مسئولان کشور نیز با شیرجه در این جریان متلاطم و مسئله‌سازی کاذب، وارد بازی شدند!
در این بین از همان ابتدا بارها هشدار داده شد که این مطالبه کاذب نسبتی با واقعیت مطالبات زنان جامعه ندارد و حتی اگر فرضاً این یک مطالبه جدی هم باشد جو ورزشگاه‌های فوتبال کشورمان که متاسفانه به علت شرایط غیر فرهنگی آن بسیاری از مردان نیز از آن گریزان هستند، شرایط مناسب برای حضور همراه با حفظ کرامت و شأن زنان را ندارد.
مدافعان حضور زنان در این چنین ورزشگاه‌هایی در پاسخ مدعی بودند که اتفاقاً حضور بانوان در استادیوم جو نامناسب و غیر فرهنگی را به طور خودکار کنترل می‌کند! و البته گاه مثل آنچه چند هفته قبل در ورزشگاه اراک گذشت، نیز شاهد حوادث عجیبی هستیم که قابل پیش‌بینی هم نیست. جالب اینکه اصرار به حضور زنان در ورزشگاه‌های برگزاری فوتبال مردان در شرایطی است که سال‌هاست لیگ فوتبال و فوتسال زنان کشورمان در سطح بالایی برگزار می‌شود، اما معمولاً یا تماشاچی ندارد یا اندک بانوان تماشاچی در محلی این بازی‌ها حاضر می‌شوند.
نداشتن شرایط حضور همراه با حفظ کرامت زنان در استادیوم‌ها موضوعی است که در نامه روز گذشته وزیر ورزش به رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت مورد گوشزد قرار گرفته است. البته باید پرسید که اگر شرایط برای حضور زنان در استادیوم‌ها فراهم نبوده چرا اجازه آن صادر شده تا شاهد چنین حوادث تلخی باشیم؟!
اتفاقات شامگاه چهارشنبه نشان داد که متاسفانه نه تنها حضور بانوان در ورزشگاه از شدت فضای مسموم و ناسالم نکاست بلکه در اتفاقی تاسف انگیز شاهد زشت‌ترین و شرم‌آورترین صحنه‌ها و توهین‌ها و زیر پا گذاشتن کرامت بانوان نیز بودیم. این در حالی است که حفظ کرامت زنان یک اصل مهم و قطعی در فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست و نباید بازیچه بی‌تدبیری عده‌ای کارناشناس و برنامه‌ریز به دور از واقعیت‌های جامعه شود.
اتفاقات این روز‌ها و سال‌های اخیر در ورزشگاه‌ها ریشه در کم توجهی یا فراموشی مقوله فرهنگ و مدیریت صحیح در فوتبال و ورزش کشور دارد؛ موضوعی که بارها از سوی سرویس ورزشی روزنامه کیهان و هفته نامه کیهان ورزشی به طور ویژه و موشکافانه مورد تحلیل و بررسی و تذکر قرار گرفته است.
واقعیت آن است که جو نامناسب استادیوم‌های فوتبال به شدت متاثر از فضای مدیریتی فوتبال و نظام باشگاهداری کشورمان می‌باشد. وقتی گاه بر سر یک صحنه داوری یا مشکوک بارها و بارها شاهد بیانیه نویسی مدیران باشگاه‌ها علیه یکدیگر و توهین و تهمت آنها نسبت به هم هستیم، مگر می‌شود این رویه به سکوها کشیده نشود؟ وقتی که هر فصل صد‌ها میلیارد تومان برای هر کدام از باشگاه‌های بزرگ فوتبالمان هزینه می‌شود و تنها مسئله مهم، برد و باخت و از میدان به در کردن رقیب می‌شود و توجهی به هزینه کردن برای ارتقای فرهنگی ورزشگاه‌ها نمی‌شود چه انتظاری از جوانان و نوجوانان هیجان زده و گاه پیرانی که بزرگی کردن را فدای جوگیری‌های زود گذر می‌کنند می‌رود؟
اما نکته اصلی اینکه، مسئله تلاش برای برجسته کردن مطالبه کاذب حضور زنان در ورزشگاه‌ها را باید در ادامه تلاشی پر دامنه دانست که در سال‌های اخیر تلاش می‌کند، این باور غلط را در ذهن دختران و زنان جامعه وارد کند که سقف موفقیت و کرامت زن، شبیه شدن به مردان در رفتار و پوشش و... است.
tags # سپاهان ، پرسپولیس سایر اخبار
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟